Ημέρα Δεύτερη – Σάββατο 10 Μαϊου 2008 – Agra Hall
Αν εξαιρέσει κανείς την Παρασκευή που ήταν σχετικά εύκολη και βολική μέρα, οι υπόλοιπες ημέρες ήταν όσον αφορά το πρόγραμμα, αγώνες δρόμου αν ήθελε κάποιος να προλάβει να δει διαφορετικές μπάντες σε διαφορετικά venues τα οποία φέτος ήταν 4 τον αριθμό (χωρίς τα club).
Reaper
Σιχτιρίζοντας που έχασα Reptyle έφαγα τη φρίκη μου με τους Reaper. Δυστυχώς κατά τη γνώμη μου είχαν κακή σκηνική παρουσία και κακά φωνητικά. Δεν ήταν η μέρα τους και φάνηκε. O Vasi το πάλεψε γενναία πάντως, γούσταρε αυτό που έκανε, αλλά δυστυχώς η φωνή του δεν τον βοήθησε.
Spectra Paris
Ο μοναδικός λόγος που θυσίασα κάτι άλλο για να δω αυτό το συγκρότημα, ήταν η Elena Fossi των Kirlian Camera. Πολύ καλή φωνή πραγματικά και πολύ όμορφη σκηνική παρουσία. Μέχρι εκεί όμως. Δυστυχώς η μουσική των Spectra Paris δεν χαίρει κάποιας ιδιαιτερότητας ή ποικιλίας, το βιολί που προσπάθησε να ακουστεί ήταν στην ουσία ανύπαρκτο και γενικά παρά την ωραία εμφάνιση, μουσικά δεν έχουν κάτι για το οποίο μπορείς να συγκινηθείς και να μιλάς μέρες μετά για αυτό.
H εισαγωγή τους ήταν ένα γνωστό βαλσάκι που δημιούργησε το σχετικό ντόρο μια και το κεφάτο γερμανικό κοινό πιάστηκε σε ζευγάρια και άρχισε να χορεύει βαλς μέσα στο Agra… Παίχτηκε και μια διασκευή του Mad World των Tears For Fears που κατά τη γνώμη μου δεν ήταν και ότι καλύτερο και οι κοπελιές αποχώρησαν, σχεδόν αξιοπρεπώς από τη σκηνή με ένα κομμένο outro λόγω έλλειψης χρόνου, αφήνοντας ως μόνο αξιομνημόνευτο την πολύ καλή φωνή της Εlena, το ωραίο βινύλ της φουστανάκι και μια πολυκαιρισμένη αύρα 80τίλας… Νομίζω ότι η Elena είναι πολύ καλή performer αλλά αν την βλέπαμε με τους Kirlian Camera θα απολαμβάναμε περισσότερο την όμορφη φωνή της…
Signal Αοut 42
Ήταν φανερό. Ο ευτραφής τραγουδιστής, Jacky Meurrise δεν είναι τραγουδιστής και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γίνει ποτέ του. Μπορεί να είναι εντυπωσιακά τα άρβιλα και τα στρατιωτικά παντελόνια, αλλά δεν είναι αρκετά για να τραβήξουν το κοινό που γενικά βαρέθηκε και άρχισαν οι «διαρροές» προς τους πάγκους με τα μπριζολάκια και το καπνιστήριο. Μουσικά οι Signal Αοut 42 δεν ήταν τόσο αδιάφοροι, αλλά τα φωνητικά χάλασαν το όλο θέμα πάρα πολύ, ενισχύοντας την απώλειά μου αφού είχα θυσιάσει άλλες πιο αξιόλογες μπάντες που έπαιζαν σε άλλα venues την ίδια ώρα.
Είναι άξιο απορίας για ένα συγκρότημα που υφίσταται από τις αρχές της δεκαετίας του 80 να έχει τόσο κακή παρουσία. Το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ πως φταίει, είναι το ότι ο Jacky είναι σε γενικές γραμμές πάρα πολύ κλειστός (ελάχιστες είναι οι συνεντεύξεις που δίνει) και γενικότερα το συγκρότημα δεν εμφανίζεται συχνά ζωντανά. Κατά καιρούς, έχουν γίνει συγκρίσεις των Signal Aout 42 με τους Front 242. Έχοντας δει στο περυσινό Treffen τους Front 242 και στο φετινό τους Signal Aout 42, στο ίδιο stage, μπορώ να πω ότι όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις, το μοναδικό κοινό μεταξύ τους είναι το 42 και μόνο αυτό.
Hocico
Τα μεγάλα γλέντια! Μακράν το καλύτερο live της βραδιάς και με μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα. Σκάσανε στη σκηνή με δύο Ίνκας οπλαρχηγούς και δημιούργησαν την πανωλεθρία την ίδια. Συγκρότημα και κοινό δεν σταμάτησαν να χορεύουν λεπτό ενώ ήταν τέτοια η ενέργειά τους επί σκηνής, που όλο το Agra παλλόταν στο ρυθμό τους, μετατρέποντας το live σε μια περίεργη ιεροτελεστία.
Η εμφάνιση των Hocico που απλά ανέβηκαν στη σκηνή με τσαμπουκά 
και τα σπάσανε κανονικά, δημιούργησε μια κωμική αντίθεση με την εμφάνιση του προηγούμενου συγκροτήματος αφού οδηγούσε στην αναπόφευκτη σύγκριση του δυσκίνητου τραγουδιστή των Signal Aout 42 με τον μικρο-καμωμένο και αεικίνητο Erk, που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να πηγαινοέρχεται στη σκηνή να χορεύει και να τραγουδάει με απίστευτη ενέργεια και κέφι.
Live των Hocico είναι τελικά μια από τις καλύτερες εμπειρίες, ακόμα και για αυτούς που ίσως δεν είναι και η πιο αγαπημένη τους μπάντα. Κατά ένα περίεργο τρόπο –ίσως επειδή η παραμόρφωση δεν ήταν τόσο έντονη- τα φωνητικά στο live μου φάνηκαν τρομερά καλά, απείρως καλύτερα από τους δίσκους. Προσωπικά θεωρώ ότι οι Hocico ήταν η αποζημίωση της βραδιάς και πέρασα πολύ καλά, περισσότερο από το αναμενόμενο. Ο Μεξικανός Erk έδωσε μαθήματα performing και γέμισε τη σκηνή με την παρουσία του. Με μια λέξη ήταν εξαιρετικοί!
Covenant
Εντάξει τα γνωστά. Τολμώ να πω ότι είχα ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο την εμφάνισή τους στο Elfentanz Vol. 4 και είχα περάσει τότε, πολύ καλύτερα. Ίσως επειδή ο Eskil ήταν νηφάλιος στην Αθήνα ενώ στη Γερμανία δεν ήταν. Μερικά στιχάκια χάθηκαν, άλλα μπερδεύτηκαν, έπεσε και ένα ψιλοτραύλισμα αλλά κατά τα άλλα το live πήγε πάρα πολύ καλά λόγω του κόσμου που ήταν ήδη φτιαγμένος από τους Hocico, οπότε το Agra μετατράπηκε σε ένα μεγάλο club με πολύ χορό και κέφι και ακόμα περισσότερες μπύρες.
Αξιομνημόνευτη σε αυτό το live, ήταν η εμφάνιση του Daniel Μyer με κουστουμάκι και γραβάτα μαζί με τα αγαπημένα του τύμπανα, ο οποίος έδωσε μια διαφορετική χροιά στον ήχο των Covenant. Η μουσική επιρροή του είναι εμφανής πλέον στο συγκρότημα μια που, μετά από τόσα χρόνια καριέρας, ίσως χρειάζονταν μια ανανέωση. Ο κόσμος χόρεψε με τα Bullet, Ships to Port, Ritual Noise κ.λπ. και πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Midnight Special Guests : Northern Light
Σπαστήκαμε όλοι ομαδικώς όταν ανακοινώθηκαν οι Special Guests -αφού είχαμε κάνει εικασίες για άλλα πιο τρανταχτά και πολυαναμενόμενα συγκροτήματα- τόσο άσχημα, που δεν πήγε κανένας μας στο live.